به خاطر داشته باشید که قرار گرفتن یک میکروفن معمولی در مکانی مناسب نتیجه ای بسیار بهتر از یک میکروفن گران قیمت با جایگذاری نامناسب خواهد داشت. در نهایت می توان گفت مراقبت صحیح از میکروفن ها و جایگذاری با دقت و صحیح آنها رمز برداشت صدای خوب است.
1) بعضی از میکروفن ها صدایی ویژه باز تولید می کنند، مثلا تقویت فرکانس های های بالا ( که حضور ساز را آشکار تر می سازند) یا باس حجیم تر. این شخصیت میکروفن ها می تواند کاربری خاصی داشته باشد که در ضمن موجب محدود شدن موارد استفاده آنها می شود. درنتیجه بهتر است قبل از هر چیز در انتخاب میکروفن دقت لازم را به عمل آوریم و ترجیحا از میکروفن های فلت (با باز تولید صدای طبیعی) استفاده کنیم و با تغیر مکان میکروفون به صدای دلخواه برسیم.
2) میکروفن های کاندنسر و الکترولیت در مقابل گرد و خاک، دود و رطوبت بسیار آسیب پذیرند . تمامی این موارد موجب افت فاحش کیفیت باز تولید صدا (در گذر زمان) در این نوع از میکروفون ها خواهد شد . اگر حس میکنید میکروفون شما دیگر کیفیت روزهای اول را ندارد با مراجعه به یک متخصص به تمیز کردن دیافراگم آن اقدام کنید.
3) همیشه میکروفن را با دقت حمل کنید . از پرتاب کردن آن حتی در فواصل نزدیک جدا خود داری کنید و زمانی که از آن استفاده نمی کنید حتما آن را با کاور مخصوص بپوشانید تا مانع از رسیدن گرد و خاک، دود و رطوبت بیش از حد به آن شوید
4) بهتر است در قسمت هایی که به صداهای گرمتر و حجیم تر نیاز دارید (مانند صدای ادوات درامز یا خواننده ای با صدای نازک) و همچنین در مقابل منابع صوتی بسار بلند از میکروفن های داینامیکی استفاده کنید.
5) میکروفن های خازنی و الکتریت تمایل به باز تولید صداهای حساس تر، سریع تر و اساسا طبیعی تر دارند و برای برداشت نوانس های دقیق در صدا ، انتخاب مناسبی هستند. کاندنسر های با دیافرگم کوچک در باز تولید صدا طبیعی تر و دقیق تر از دیافراگم بزرگ عمل می کنند و نتیجه آنها رسیدن به صدایی گرم تر و حجیم تر می باشد .
6) میکروفن های الکتریت می توانند به وسیله باطری یا فانتوم پاور تغذیه شوند که اصولا استفاده از فانتوم پاور گزینه ی بهتری برای تامین نیروی الکتریسیته میکروفن است. اولا اینکه مشکلات باطری مانند دشارژ شدن را ندارد و دوما Head-Amp داخل میکروفن در این حالت هدروم بیشتر و نویز کمتری خواهد داشت.
7) Head-Amp میکروفن های کاندنسر و الکتریت اساسا بر پایه ای طراحی شده اند که با سطح صدای نرمال عمل می کنند. اگر این میکروفنها را خیلی نزدیک به منبع صدای بلند قرار دهیم این هد-امپ ها به آسانی اورلد شده و نتیجه اش دیستورت شدن صدای باز تولیدی است.
8) فراموش نکنید، زمانی که قصد تغیر مکان، تعویض یا اتصال دوباره سیم، تعویض باطری یا روشن کردن فانتوم پاور را دارید فیدرهای کنسول را پایین بیاورید یا مانیتور های صدا را خاموش کنید.
9) بسیار مهم است که میکروفن ها را از شوک فیزیکی که باعث تولید صداهای با فرکانس بالا و نویزهای فرکانس پایین می شوند محفوظ نگاه دارید(به ویژه میکروفن های همه سویه –Omni directional ) زیرا در نهایت باعث کاهش هدروم می شوند.
به خاطر داشته باشید که مانیتور های شنیدار نزدیک با درایو های کوچک توان پخش فرکانس های زیر 60 هرتز را به صورت دقیق ندارند. بنابر این اگر در هنگام ضبط نشانگر پیک روشن شد ولی تاثیری در صدا شنیده نشد حتما آن را برطرف نمایید، ممکن است در اثر ضربه پای خواننده یا نوازنده به زمین جهت حفظ ریتم باشد. برای پیشگیری از این نویز می توان از لرزه گیر (Shock mount) و قرار دادن فوم زیر پایه میکروفون استفاده نمود.
10) وقتی که جای میکروفن مشخص شد و حالت قرار گرفتن آن روی پایه تنظیم شد، گیره را بیش از حد سفت نکنید. زیرا خاصیت خود را به سرعت از دست خواهد داد و به مرور زمان هرز شده و دیگر نمی تواند در حالت تنظیم شده باقی بماند. همچنین هنگام تنظیم میکروفون، گیره را آزاد کنید و وقتی محل مناسب پیدا شد به آرامی آن را محکم کنید تا در وضعیت تنظیم شده ثابت بماند.
11) همیشه قبل از استفاده از اکولایزر سعی کنید به تغیر موقعیت میکروفون نسبت به چشمه ی صوت به نتیجه مطلوب دست یابید. ممکن است زمان بیشتری را صرف کنید اما به واقع نتیجه بس مطلوب تر خواهد بود. فراموش نکنید کار اکولایزر در پروسه ضبط اصلاح خلاقانه صداست نه ساخت صدا.
12) همیشه قبل از استفاده از Gate به الگوی برداشت میکروفن کاملا دقت کنید. استفاده از یک نویز گیت به مراتب زمان بیشتری از تنظیم محل میکروفن می برد و با تنظیم دقیق محل میکروفن صدای طبیعی تری ضبط می شود.
13) یکی از مشکلات معمول ضبط صدای خواننده ای که تجربه استودیویی زیادی ندارد، نزدیک شدن بیش از حد به میکروفن می باشد که موجب اورلود شدن، صدای هیس یا هوم زیاد، تقویت بیش از حد بیس و مشکلات رطوبتی برای دیافراگم میکروفن می شود. استفاده از پاپ شیلد در فاصله 10-12 سانتی متری در این مواقع توصیه می شود. روش دیگر قرار دادن میکروفن در فاصله 20 سانتیمتری از صورت خواننده و در ارتفاع 15 سانتی بالاتر از دهان و ضبط صدا در ترک 1 و سپس استفاده از یک میکروفن داینامیک ضبط زنده برای ترک 2 و میکس مقداری از صدای ترک 1 با آن می باشد.
